آزمون آنلاین نقش ها تیمی بلبین

نقش‌های تیمی دیگر نیز یک به یک پیدا شدند:

• نقش “ناظر ارزیاب” در جایگاه یک بیننده منطقی مورد نیاز بود تا قضاوت‌های منصفانه را برعهده گرفته و گزینه‌های پیش روی تیم را با روشی بدون تعصب و جانب‌داری، ارزیابی و وزن دهی کند.
• “هماهنگ‌کننده ها” نیز برای تمرکز بر اهداف تیم، کشف و استخراج توانایی‌های اعضای تیم و تفویض مناسب کار میان آنان، مورد نیاز هستند.
• وقتی که تیم در معرض ریسک منزوی‌شدن و تمرکز بیش از حد در محیط داخلی خود قرار می‌گیرد،”کاشف منابع‌ها¹³” با آگاهی بخشی در جهت عکس حرکت تیم، باعث اطمینان از کاربردی بودن ایده‌های و اهداف تیم در محیط خارجی می‌شوند.
• وجود “مجری‌ها‌” برای برنامه‌ریزی یک راهبرد عملی و کارا و اجرای آن به کارآمد ترین حالت ممکن، ضروری است.
• “تمام‌کننده‌ها” در به پایان رساندن یک کار بسیار موثر هستند. آنها با صرف دقت و موشکافی در خطاهای احتمالی، خروجی کارها را با بالاترین استانداردهای کنترل کیفیت ارائه داده و گویی خروجی کار را جلا و صیقل می‌دهند.
• “تیم‌کارها” با استفاده از ویژگی تطبیق‌پذیری خود، تیم را در شناسایی کارهای مورد نیاز کمک کرده و تکمیل آن کارها را به نمایندگی از تیم برعهده می‌گیرند.
• “شکل‌دهنده ها” به عنوان اشخاصی چالش‌گر، نیروی محرکه لازم را برای پیشرفت بی‌وقفه تیم و از دست ندادن تمرکز و شتاب آن تامین می‌کنند.

هر چند برخی از نقش‌های تیمی دارای ویژگی‌های بیشتری هستند و برخی از اعضای تیم‌ها ظهور و بروز بیشتری نسبت به سایرین دارند، اما هر یک از رفتارهای بالا برای به موفقیت رساندن تیم از ابتدا تا انتهای کار ضروری هستند. کلید رمز آن نیز “تعادل” است. برای مثال، مردیت بلبین دریافت که یک تیم بدون ایده‌گر، برای پیداکردن جرقه اولیه ایده‌ای که بتواند آنرا پیش ببرد، به تقلا خواهد افتاد. از طرف دیگر، اگر تعداد زیادی ایده‌گر عضو تیم باشند، ایده‌های خوب در میان ایده‌های بد پنهان مانده و زمان زیادی را از تیم برای ایده‌هایی که قابلیت توسعه ندارند، تلف خواهد کرد. همچنین بدون حضور یک شکل‌دهنده، تیم حرکتی کند، بدون فشار و احتمالا جهت مناسب را پی گرفته و نمی‌تواند در مهلت‌های تعیین‌شده، برنامه‌هایش را محقق سازد. در عین حال، وجود تعداد زیادی شکل‌دهنده، فضای درگیری و کشمکش را غالب کرده و سطح روحیه و دلگرمی اعضای تیم را پایین می‌آورد.

در کنار توانایی‌ای که هریک از نقش‌های تیمی ارائه می‌دهند، “ناتوانی مجاز “ی نیز برای آنها قابل ذکر است. این ناتوانی‌ها‌ نیز بخشی از ویژگی‌های رفتاری هستند که به‌دلیل جدایی‌ناپذیر بودن از توانایی‌های نقش‌های تیمی، مجاز شمرده می‌شوند. برای مثال، یک ایده‌گر می‌تواند به‌طور غیر معمولی فراموش‌کار، حواس پرت و آشفته باشد. یک کاشف منابع، ممکن است فراموش کند که از رهبر تیم پیروی کند. یک هماهنگ‌کننده، ممکن از بیش از حد علاقمند به تفویض کارها باشد. یک مجری، ممکن است در چشم پوشیدن از برنامه‌هایش با هدف اعمال تغییرات مثبت در آنها، کند عمل کند. یک تمام‌کننده، معمولا آنچنان با نگرانی انجام صحیح همه کارها را دنبال می‌کند که ممکن است باعث بروز کمال‌گرایی افراطی در کار تیم باشد. برای یک تیم‌کار، تصمیم‌گیری در شرایطی که ممکن است سیاست‌های تیم بغرنج و پیچیده شده و یا آسایش و روحیه تیم در معرض خطر قرار بگیرد، دشواراست. یک شکل دهنده، ممکن است در تلاش خود برای پیشبرد کارها، پرخاشگر و بد اخلاق عمل کند.

نهمین نقش تیمی “متخصص” تنها پس از تکمیل تحقیقات اولیه بلبین، آشکار شد. اقدامات مدیریتی شبیه‌سازی شده عمدتاً بر پایه عدم نیاز به دانش قبلی پایه‌گذاری می‌شوند. اما در دنیای واقعی، ارزش یک شخص دارای دانش عمیق در یک حوزه کلیدی، همچنان به‌عنوان یک نقش تیمی به رسمیت شناخته شده‌است. مشابه دیگر نقش‌های تیمی، یک متخصص نیز ناتوانی مجازی دارد که عبارت است از، تمایل به تمرکز بسیار دقیق به موضوع مورد نظر خود و اولویت دادن به آن، حتی بیش از پیشرفت و رفع نیاز تیم.

نقش‌های تیمی که توسط بلبین شناسایی شدند، امروزه در هزاران سازمان در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. با شناسایی نقش‌های تیمی، ما قادر خواهیم بود از توانایی‌های تیم بهره‌مند شده و ناتوانایی‌‌های تیم را تا جای ممکن مدیریت کنیم. گاهی اوقات این موضوع می‌تواند به معنی آگاهی نسبت به مشکلات و موانع و تلاش برای اجتناب از آنها باشد.

اکثر اشخاص دارای تعدادی “نقش تیمی برتر” هستند که شامل رفتارهایی است که به‌طور طبیعی و به تکرار از خود نشان می‌دهند. همچنین ما دارای”نقش‌های کنترل‌پذیر ” هستیم که گرچه رفتار طبیعی ما نیستند، اما می‌توانیم در صورت لزوم این نقش‌ها را ایفا کرده و یا آنها را در خود تقویت کنیم. در نهایت، باید بدانیم که برخی نقش‌های تیمی برای ما “نقش‌های مردود” به حساب می‌آیند به‌طوری که نباید سعی کنیم آنها را به کار بگیریم زیرا از آنجایی که قادر به ایفای صحیح و به‌جای آنها نیستم، نتیجه عکس در پی خواهد داشت. در این حالت هرچه تلاش بیشتری به خرج دهیم، نتیجه ضعیف‌تری عایدمان می‌شود. بنابراین اگر به نقش تیمی دیگری غیر از نقش‌های تیمی برتر و کنترل پذیرمان در تیم نیاز داشتیم، بهتر است به دنبال کسانی باشیم که دارای نقش‌های تیمی مکمل ما هستند. از آنجایی که افراد معمولا بیش از یک نقش تیمی برتر از خود بروز می‌دهند، یک تیم چهار نفره می‌تواند با یک گزینش صحیح، همه نقش‌های تیمی 9 گانه را در خود داشته باشد.